مقایسه تنیدگی والدگری، سبک های والدگری، و حل مسئله اجتماعی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم، نارسایی توجه/فزون کنشی و بهنجار

زمینه و هدف: وجود کودک استثنایی، اغلب آسیب­های جبران ناپذیری را بر خانواده ها تحمیل می­کند. میزان این آسیب­ پذیری گاه، به حدی است که سلامت روانی خانواده دچار آسیب شدید می­ شود. هدف از این پژوهش،  مقایسه تنیدگی والدگری، سبک­ های والدگری و حل مسئله اجتماعی مادران مبتلا به اختلال اتیسم، اختلال نارسایی توجه/  فزون­کنشی و کودکان بهنجار بود. روش: جامعه آماری شامل مادران کودکان مبتلا به نارسایی توجه/فزون­کنشی، اختلال طیف اتیسم و کودکان بهنجار منطقه 2 شهر تهران سال تحصیلی 97-1396 بود. تعداد 75 مادر (هر گروه 25 نفر)، با روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه ­های تنش والدگری، حل مسئله اجتماعی و شیوه ­های والدگری پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده گردید. یافته ­ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین تنیدگی والدگری مادران کودکان سه گروه تفاوت وجود دارد؛ بین سبک والدگری سهل‌گیر و مقتدارنه در مادران کودکان سه گروه تفاوت معنی‌داری وجود ندارد اما بین میانگین سبک والدگری مستبدانه در مادران کودکان سه گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد؛ بین میانگین متغیرهای جهت‌گیری منفی و سبک اجتنابی در مادران کودکان سه گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد اما بین میانگین‌های جهت‌گیری مثبت، سبک منطقی و سبک تکانشی- بی‌توجهی در مادران کودکان سه گروه تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (P<0/005). نتیجه­ گیری: نتایج پژوهش حاضر بر افزایش دانش در زمینه کاربرد سبک­های والدگری و حل مسئله اجتماعی موثر و همچنین پیامدهای منفی تنیدگی والدگری در مادران کودکان سه گروه تأکید دارد.